CEM YILMAZ VE MAKARA!
BİLAL ÖZCAN'IN BUGÜN GAZETESİNDE YAYINLANAN SON KÖŞE YAZISI...
Cem Yılmaz’ın hatırası!
Cem Yılmaz makara, kukara yapmayı Avustralya’dan sürdürüyor,
Bir resim göndermiş sosyal ağdan, altına şu notu düşmüş:
“Memleketteki sevgili kardeşlerimi hasretle kucaklıyor, ilaveten bu cansız hatıramı hediye ediyorum. Saat 8.25 akşam.”
xxxxxxx
Almanya’ya ilk giden gurbetçiler yapardı bunu…
50 yıl önce!
Bir de askere giden Anadolu gençleri!
Mektuba iliştirdikleri fotoğrafın arkasına o sözü yazarlardı:
“Bu cansız hatıram benden size hediye olsun!”
xxxxxxx
Nereden nereye!
Ne insanlarımızda o saflık, duygusallık kaldı, ne de hatıralara değer veren bir toplum!
Mektup yazan bile yok artık.
Hızla gelişen teknoloji, bir sürü alışkanlıkları ve insani değerleri unutturdu !
Aslında dostlar, 1990’lı yıllar internetle birlikte yeni bir çağın başlaması ise dünyada, pek çok insani değerin ve beşeri anlayışın da yok olmasının milatıdır.
xxxxxx
Hey gidinin Cem Yılmaz’ı bak neleri hatırlattın bize!
Ne işin var senin taa Avustralya’larda ?
Elin filmlerinde kendini paralıyorsun,
Son filmini çekeli 5 yıl olmuş,
Hep başkalarının filmindesin.
Sahne gösterine bile “sinema filmi” dedin, millet seyretti.
xxxxxxxx
Duydum ki orada, çöl sıcakları varmış,
45 derecede yanıyormuşsun,
Oh olsun!
Bize çekme, Avusturalyalı’ya oyna,
İstanbul’un meltemini bırak, çöle git!
Burada sana hikaye mi yok ?
Hani, ‘Yahşi Doğu’yu çekecektin ?
Ne bileyim ben;
Akrabalarına ‘Cansız Hatıra’sını yollayan gurbetçiyi çeksene!
Ondan güzel hikaye mi olur ?
xxxxxxxx
Neyse; mektubum burada nihayet bulurken, son söz olarak şöyle derim:
Sepet sepet yumurta, sakın beni unutma; unutursan küserim, mektubumu keserim!
